Μελιτζανοσαλτσοτύρια ή και γευσοϊμάμι

μαγειρεύει (τρόπος του λέγειν δηλαδή) η Evi Nikolaidou

! Κι άμα βγάλετε νόημα, να με το πείτε! 

Αυτά τα μαγειρέματα θένε και υλικά δυστυχώς. 

• Πάρτε καμιά 10αριά μελιτζάνια φλασκέ, να σας βρίσκονται κιόλας για μια ώρα ανάγκης, βρε αδερφέ. 
• μια κρεμμυδάρα ψιλονιανιά
• 2-3 σκελίδια σκορδάτα 
• 1 φλωρινοπιπεριά (μην τρέχετε κατά Φλώρινα μεριά, έχει και στα μάρκετ πχια)
• 1/2 μάτσο μαϊντανό (άχρηστο είναι, αλλά έχετέ το από κοντά εσείς)
• 1/2 κ.γ βασιλικούλι
• 1 κ.σ. πελτέ
• τομέιτο τζους
• 1/4 φλ.λάδι
• αλάτι
• πιπέρι κλασικά 
• και επειδή είναι τυρομελίτζανο, όπως καταλαβαίνετε, θέλει και τυριά:
• 250 γραμ.γραβιέρα
• 250 γραμ. γκούντα
• 250 γραμ.κασέρι (δεν είμαστε Θεσσαλονίκη, ό,τι κίτρινο να το λέμε κασέρια, ε;) και άντε και 250 γραμ.φέτα

Εκτέλεση

Λεπόν, κόβουμε σε λεπτές φέτες τα μελιτζάνια, αφού τα πλύνουμε πρώτα (καραδοκεί κι ο κορώνας), τις ψιλομπλαστρώνω στο λαδάκι και τις ψήνω. 

Ρίχνω ένα σωτάρισμα (μας έφαε το μάστερ σεφ, τρμάρα μ)στο κρόμμυον, μετά του σκόρδου και της φλωρινοπιπεριάς. 

Μετά, λέει η συνταγή, πετάω μέσα (αν είναι δυνατόν και ουχί απ'όξω) στο κατσαρόλι τον πελτεδάκο και τον βασιλικό τον μυρωδάτο. 

Τους ρίχνω μια γυροβολιά και μόλις ζαλιστούν και ζεματιστούν, άντε να βάλω και το τομέιτο τζούσι, το άλας το μαγειρικόν και πιπεράκι (ανάλογα τα γούστα μας στα καυτερά). 

Άντε και το βράζω όλο αυτό το συμπούρδουλο, μέχρι να δέσει, να δεθεί, να γενεί ένα μαλλιοκούβαρο τες πα! 

Εν τω μεταξύ, δεν κάθομαι και κοιτάω τσι μπουρμπουλήθρες στο τζετζερέδι, αλλά κάνω κι άλλην εργασίαν: τρίβω όλα τα τυριά και τα ανακατεύω,να γενούνε κουλουβάχατα. 

Σε πυρέξι έχω ξαμολήσει ολίγον από λάδι, του ρίχνω και ολίγην από φρυγανιά από πάνω (το ξαναείπα: προτιμάμε μέσα στο σκεύος-sic) και αρχίζω, να στρώνω (όχι τα κιλίμια, αυτά τα μαζεύουμε τώρα) τα μελιτζάνια. 

Αυτά, για να μην έχουν μια αίσθηση θλίψης, μοναξιάς και εγκατάλειψης, τα σκεπάζω με το σαλτσικό, που έκανα τόσες ώρες πριν και εδώ έρχεται και το μαϊντάνι, να παίξει κι αυτό (υπ'όψιν: ψιλοκομμένο, μην πετάξετε γκουμούτσα το ματσίδιο μέσα στο πυρέξι). Ακολουθούνε τα τυριά καταϊδρωμένα (εμ τόση ώρα αναμονή, τι θα κάνανε τα έρμα;). Θαυμάζω λίγο το έργο μου, προσεύχομαι, να πετύχει το πράμα αυτό και συνεχίζω, να απλώνω-στρώνω τα μελιτζανοσαλτσότυρα μέδα στο πυρέξι. 

Τελευταία στρώση τα τυριά, ε; 

Κι ευτυχώς τελείωσα τα μαγειρικά μ και να με συμπαθάτε, όσοι μπήκατε στον κόπο και διαβάσατε τα χαζά μ και το φτιάξετε, να το ψήσετε κιόλας σε προθερμασμένο φούρνο στους 180° C ή όπου σας βολεύει. 

Αυτά και συγγνώμη! 

Η διαχείρισις Πταίει!!!