Καστανοστίφαδον του νοστιμοτάτου!

 

μαγειρεύει η Evi Nikolaidou

Υλικά 

Αγαπητά μου μαγείρια, ήρθεν η ώρα, να σας ξεράνω για άλλη μια φορά! 

Για σήμερα θα σας παρουσιάσω την εμπνευσμένη συνταγή(δεν είναι δικιά μ, μην φανταστείτε) καστανοστίφαδον!!! 

Ως γνωστόν χρειαζούμεθα υλικά:

• 700gr κρεμμυδάκια για στιφάδο(μην βάλετε γκουμούτσες, δεν γνωρίζω, τι θα σας εύρει). 
• 2 καροτίνια ροδελίνια.
• 1 σκελίς σκορδάκι. 
• 400gr καστανάκια βρασμένα και καθαρισμένα ( μην τα βάλετε μετά του φλουδίου, δεν εγγυώμαι του αποτελεσμάτου). Για τους βαριενόμενους,σαν και μένα, τα μαρκέτια προνόησαν και πουλάνε του ετοίμου.
• 1/2 φλυτζ. λάδι. 
• καμιά δεκαριά κόκκους μπαχάρι. 
• ολίγα γαριφαλάκια. 
• 1 κ.γλ. ζαχαρίτσα.
• 1 κανελόξυλο. 
• 2 δαφνόφυλλα δια το αρωματικόν του θέματος (λες και τα ποδέλοιπα δεν μας έφταναν). 
• 250gr κρασί, να έρθει, να ντιρλιάσει ο κάστανος. 
• 400gr νΔομάτες. 
• αλάτι και πιπέρι κατά το δοκούν(μου αρέσει η έκφραση, γι'αυτό την τσαμπουνάω, όπου προλάβω, η καψερή). 

Τώρα θέμε και να τα εκτελέσουμε όλα τούτα. 

Οπότενες έχουμε και λέμε: Το δράμα του καθαρίσματος των κρεμμυδακίων το ζούμε με μια βρύση ανοικτή, να τρέχει το νεράκι μαζί με τα ματάκια μας, για λιγότερη συγκίνηση. 

Καίμε το λαδάκι το έρμο(και όχι τα χεράκια μας τα όμορφα, γιατί χρειαζούμενα είναι άλλωστε) και μέσα στο κατσαρόλι ξαμολάμε τα κρόμμυα, τα καροτίνια και την σκορδοσκελίΣ. 

Τα σοτάρουμε δι' ολίγον και για να μην ησυχάζουμε, πετάμε μέσα στο τσουκάλι(το διευκρινίζω αυτό το μέσα, μην πάτε και τα πετάξετε αλλού ντ'αλλού) την ζαχαρίτσα και τα μπαχαρογαριφαλοκανελοξυλοδαφνόφυλλα. 

Τα φέρνουμε μια γυροβολιά και μετά τα πλακώνουμε και στον κράσο για το μεράκλωμα τση υπόθεσης. 

Αφού ο αλκοόλης εξατμιστεί, χαμηλώνουμε το μάτι (της κουζίνας, ναι; το δικό μας εκεί, στο ύψος του, μην μας πούνε και χαμηλοβλέποντες - χαμηλοβλεπούσες) και σιγοβράζουμε στο ζουμί μας για 20'. 

Ε, κι αφού βαρεθήκαμε, ρίχνουμε κι αυτές τις ντομάτες(όχι ολόκληρες, νιανιοποιημένες, μουλτιποιημένες, ζουμιοποιημένες,νταξ, συνεννοηθήκαμε;), τα καστανάκια μας τα καθαρά, το κλασικό αλατοπίπερο (για να μην ξεχνιόμαστε, δηλαδήΣ) κι άειντε στην υγειά μας και 1/2 ποτηράκι νεράκι. 

Εξακολουθούμε τα σιγοβραστερά μας για άλλα 40' περίπου και επιτέλους ήγγικεν η ώρα του μασαμπουκιάσματος και καλή μας όρεξη!!! 

Και για όσους δεν κατάλαβαν γρυ, έτεραι πλΕροφορίαι από την κερά διαχειρίστρω. Έγραψα, ό,τι μου εΞΕζητήθη και ασυγγνώμες δεν αζητάω!

Υστερόγραφο συνταγής: Μαγειράκια μου, λυπάμαι, αλλά εδέχθην απειλάς σοβαράς και δι'αυτόν τον λόγον έπραξα, ό,τι έπραξα...